Al bijna op de helft...
Door: Marye
Blijf op de hoogte en volg Marye
09 Maart 2014 | Oeganda, Jinja
Hiii...
Op dit moment zit in al 3 weken in Oeganda. De tijd gaat zo snel en zou willen dat het wat langzamer zou gaan...de mensen zijn hier zo vriendelijk, het weer is super, iedereen doet een lekker rustig aan, het eten is lekker, het weeshuis is super...tsjah waarom wil je dan nog naar huis he? Maar gelukkig nog 3,5 week te gaan!!
Deze week hebben we weer van maandag tot vrijdag in babieshome gewerkt. Er is een nieuwe project coördinator gekomen om wat meer structuur aan te brengen en dat is wel prettig. Je hebt namelijk om 1 uur pauze en dan wacht je eigenlijk tot de kids weer wakker zijn en tegenwoordig is dat rond een uurtje of 4...in die tussentijd heb je vaak niet veel te doen. Vaak gaan we wel rond uurtje of half 3, 3uur bij de gehandicapte kindjes zitten, boekje lezen, schommelen etc. Maar je hebt het gevoel een minder toegevoegde waarde te zijn dan in de morgen. Nu hebben we de pre-school schoongemaakt en alle spulletjes uitgezocht zoals puzzels, kleurboeken, boeken en je komt ook echt bekende puzzels tegen en boekjes zoals 'rupsje nooit genoeg' even terug in de tijd...maar de tijd kunnen we nu nuttiger besteden!
Verder heb ik nu met Rachelle een project waar jullie donaties heen gaan. Bij babieshome hebben ze ook Bulungi kinderen (Bulungi betekend 'goed' in het Oegandees) de gehandicapte kindjes. Zij hebben materialen nodig voor fysiotherapie wat Edward daar geeft. Hij heeft al vaker om materialen gevraagd maar krijgt daar geen geld voor. Rachelle en ik vonden het belangrijk dat de kinderen met een beperking middelen krijgen om zich beter te ontwikkelen. We gaan dingen aanschaffen zoals een frame dat ze kunnen leren staan, balance-bord, knie beschermers, oefenspiegel en nog veel meer dingetjes. Ook gaan we met twee kinderen, Stella en Dorien, naar Kampala toe om aangemeten braces voor hun benen te laten maken zodat ze kunnen leren lopen. Stella is gehandicapt en haar beentjes kunnen niet recht dus kan ze niet staan en Dorien kan alleen kruipen maar we willen natuurlijk dat ze strakjes kan gaan lopen. Ik heb echt het gevoel dat dit heel erg nodig is en ook hopelijk als daar meer kindjes komen met een beperking dat ze geholpen kunnen worden. Kinderen met een beperking zijn in Oeganda vaak een schande en worden in de hut in het donkerste hoekje gelegd zodat niemand ze ziet...in babieshome krijgen ze de goede aandacht en kunnen leren zich beter te ontwikkelen. Heb echt zit om naar Kampala te gaan samen met Rachelle, Edward, Stella en Dorien om de braces aan te laten meten en de spullen te bestellen!!
Deze week ook heftige dingen gelezen in de dossiers van de kinderen die daar zitten. Veel kinderen zijn ondervoed daar heen gebracht maar veel ook verwaarloost. Een kindje bij de bulungi kinderen heeft een vader van 75 jaar, moeder metaal ziek en zijn zusje is overleden aan ondervoeding...te heftig gewoon. Heb ook een dossier gelezen van iemand waarvan de moeder weggelopen is, het kind van de vader achtergelaten en die ging gewoon van hun en liet het kindje achter bij iemand van 12 jaar. Dit zijn maar een paar voorbeelden...veel zie je ook dat de moeder metaal niet goed is of een van de ouders is overleden waardoor de ander moet werken en niet goed voor hun kind kan zorgen. Wat goed is dat het de bedoeling is dat de kinderen terug geplaatst gaan worden bij hun familie als zij goed voor ze kunnen zorgen door bijvoorbeeld een vaste baan te hebben.
We hebben best veel gedaan deze week, zo ook bij een 'aunti' (begeleider van een groep) thuis gegeten. Ze wilde graag dat we haar zoontje zouden zien en na het werk gingen we naar haar huis...het leek super groot maar toen we achter het huis kwamen had je huisjes van 3m2 waar ze woonden. Wat er in paste was een één eenpersoonsbed, bank en tafeltje maar alles bijna op elkaar! Zo klein...echt dat mensen nog zo leven! Ze had Oegandees eten gekookt voor ons...echt super lief en leuk dat we bij haar mochten kijken.
Alweer een aardig verhaaltje van mijn belevenissen hier in Oeganda...aankomende maandag ga ik met een groepje naar 'the village' even back to basic...leuk hoor! Heb er wel zin in...eens kijken hoe mij dat bevalt!
Loveeee...
Marye
-
09 Maart 2014 - 19:18
Marleen:
Heee Marye,
Super verhaal weer het kan mijn niet lang genoeg zijn ik heb het zo gelezen haha. Wat gaaf wat je daar allemaal doet dat geeft je ook wel een goed gevoel denk ik.
Veel succes nog daar. Xxx Erik en Marleen -
09 Maart 2014 - 20:17
Mam:
Wat een prachtig verhaal en jouw kamer is zo gek nog niet he -
09 Maart 2014 - 20:30
Peter, Jeanette, Jorn, Jisse, Ties:
Hé lief nichie,
Wat een indrukwekkend verslag, Marije. En wat geweldig dat je die gehandicapte kinderen zo kunt helpen met materialen, maar vooral ook de aandacht die ze nodig hebben. Moet echt een goed gevoel geven om zo bezig te zijn. Kampala zal ook wel weer een aparte belevenis zijn. Hé Marije, we zijn machtig trots op je en we wensen je veel succes daar de komende week.
xxx Peter -
09 Maart 2014 - 21:57
Theo:
Ik ben het volledig met Peter eens en kan het niet beter verwoorden !!!!
XXXX Theo -
11 Maart 2014 - 15:56
Oma:
Hallo marye,
Hier met oma dat had je niet gedacht hè dat ik een berichtje kon sturen.
Ik vind je verhaaltjes heel leuk.
Maar ik vind het nog leuker als je weer thuis bent.
Lieve knuffel van oma -
11 Maart 2014 - 22:18
Evi:
Hallo lieve Marye,
Geef de kindjes maar heel veel kusjes van mij;-)
Mijn mama vind jou heel stoer dat je zo goed voor al die kindjes daar zorgt….
Tot gauw!!!
Dikke X van Evi en van mn papa en mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
